DIKUR LUAJA ME NDEJNEN E SAJ

nese per ne ska qen
me shum se nje cast
nje puthje pergjysme lene
ca fjale e lote me pas

ELEGJI

(kushtuar asaj)


po fryn e zemra ngushtohet me kapilar
po rrjedhe gjak si me thike vritet
shpirti qe po vdes,shpirti i vrar
shuhet si vaj qiriu dhe sgrihet


u pllakos vetja,sandak i rande
pluhur e balte mbeshtolli gjith trupin
krisme e madhe u ndi sikur nje lande
zemra pushoi se rrahurri dufin

zdirgjet vetmia shendrrohet ne zog
qe perplas flatrat rreth veti
nis nje vaj te dhimbshem mbi shtog
se ne sy i vjen nje vale e hidht rremeti

se ne sy i vjen ajo qe dikur pati ne shpirt
mundohet ta dalloj permes uraganit
po se len jo ajo vale ac e hidht
dhe nis nje fluturim permes tufanit

dhe nis te perleshet me duhine
pikturen e saj ta shpetoj nga llava
dha shprit, u tret bashke me stuhine
dha shpirt, u zhduk dhe me se pava

Nese per ty isha gjithcka per mua ishte thjeshte nje preje koheve te mia te mira qe po kaloja me ty thjeshte te doja por jo me zemer