ELEGJI
(kushtuar asaj)
po fryn e zemra ngushtohet me kapilar
po rrjedhe gjak si me thike vritet
shpirti qe po vdes,shpirti i vrar
shuhet si vaj qiriu dhe sgrihet
u pllakos vetja,sandak i rande
pluhur e balte mbeshtolli gjith trupin
krisme e madhe u ndi sikur nje lande
zemra pushoi se rrahurri dufin
zdirgjet vetmia shendrrohet ne zog
qe perplas flatrat rreth veti
nis nje vaj te dhimbshem mbi shtog
se ne sy i vjen nje vale e hidht rremeti
se ne sy i vjen ajo qe dikur pati ne shpirt
mundohet ta dalloj permes uraganit
po se len jo ajo vale ac e hidht
dhe nis nje fluturim permes tufanit
dhe nis te perleshet me duhine
pikturen e saj ta shpetoj nga llava
dha shprit, u tret bashke me stuhine
dha shpirt, u zhduk dhe me se pava