Bujqit e paktë dollogozhdar presin sezon të begatshëm ...

Reshjet e shiut dhe të borës gjatë muajit të kaluar kanë vështirësuar përgatitjen e tokës për mbjelljet pranverore. Ndërsa koha e mirë dhe rritja e temperaturave gjatë prillit kanë ndikuar që koha e humbur në mars të plotësohet, këtyre ditëve janë përshpejtuar përgatitjet për mbjelljet pranverore. Sipas disa bujqve, mekanika bashkëkohore bujqësore ka mundësuar kryerjen kualitative të përgatitjes së tokës për mbjellje. Bujqit e dollogozhdes kanë filluar me mbjelljen e disa llojeve të perimeve. Intensivisht mbillen patatet dhe perimet, të cilat mund të mbijetojnë edhe në këto temperatura. Edhe pse fusha e Dollogozhdes ka nje toke mjajt te mire per mbjellje mirepo ajo shum pak punohet! Bujqsia ka qenë dikur per Dollogozhdaret si degë kryesore e zhvillimit ekonomik ne Dollogozhde mirepo shtrohet pyetja Sa kujdes kemi per bujqisine sot ne Dollogozhde?

Duhet të konstatoj se prej bujqsisë është ruajtur familja. Më parë toka është punuar me mjete primitive, me parmendë dhe me qe. Gati çdo familje e ka pasur parmendën, pllugun, zgjedhën, etj,ndersa ne ditet e sotme secila familje ne Dollogozhde ka kushte me te mira per te punuar token mirepo punimi i tokes nuk e ka at rendesin qe kishte ne te kaluaren. Dikur eshtë kultivuar gruri, elbi, thekrat, vardari. Drithërat janë mbjellë zakonisht para Shën Mitrit. Pjesa perendimore e tokës sidomos "Kuqlinat" janë mbjellur një herë në 2 vite, kurse pjesa tjetër, "Shavarushtet", "Skripsat", "Nder Krasta" janë mbjellur një vit misër ose kulture tjetër dhe një vit drithra. Misri, grosha, duhani, specat, domatet mbilleshin mbas "Shën Gjergjit". Të korrat vishin zakonisht pas 15 korrikut. Me rritjen e numrit te banorëve rriteshin edhe nevojat për shtimin e prodhimtarisë, prandaj dollogozhdarët ne vitin 1968/69, bënë tentim për ndertim të ujësjellësit dhe ndërtuan vijen e ujit nëpër krastë dhe nxorrën ujin prej Zhepini në fund të fshatit, për ta ujitur fushën. Kjo ka qenë koha kur në Dollogozhdë kultivohej me të madhe duhani. Kjo vijë ka funksinuar nja 2 vite. Në vitin 1976/77 e bë tentim tjetër që të ndërtohet një sistem tjetër për vaditje. Por me gjithë mundim e dhënë dhe mjetet finaciare edhe ky sistem punoi disa vite dhe nuk funksionoi më tutje. Siç duket pompat u montuan gabim dhe gypat edhe sot e kësaj dite ngelën në tokë, kurse pompat më shumë se dhjetë vite nuk punojnë. Në pjesën perendimore ( tek varrezat e fshatit), pra ku është toka e kuqe, rriten me sukses hardhia, dhe ka disa familje që kanë vreshta. Pemtaria është më pak e zhvilluar, por në oborre të shtëpive mund të shihen pemë të llojllojshme. Blegtoria më parë ka qenë shumë e zhvilluar. Popullata është marrë me rritjen e kafshëve shtepiake, që janë perdorë për punë, për prodhimin e qumshtit dhe për sigurimin e mishit. Disa familje kanë pasë kope delesh të cilat gjatë verës i kanë ruajtur nëpër stane. Është me rëndësi të përmendet periudha pas vitit 1960, kur në fushën e Dollogozhdës prodhoheshin speca te kualitetit të lartë. Gjithashtu edhe duhani ishte me kualitet të lartë. Por për shkak të mungesës të ujit për vaditje, kultivimin i këtyre kulturave ka rënë krejtësisht. Tani fusha mbillet me jonxhe dhe drithra. Fusha me pozitën e saj dhe mikroklimën ajo gjithmon jepe përseri rendimente të mira. Familjet më të njohura që kanë prodhuar prodhime të ndryshme bujqsore në të kaluarën kanë qenë shumë, prandaj nuk do ti përmendim në veçanti. Mirepo tash,jane te rrale ata qe punojne fushen,dmth eshte lene pas dore. Ku qendrojn faji? Dikush fajin ia lë mërgimit,sepse Dollogozhda sot njihet si vendbanim i gurbetçare, ndersa dikush fajin ia le mos fitimeve( te ardhurat financiare) ndaj fushes dmth: ne ditet e sotme nese punohet nje fushe nuk ka fitim dhe kjo esh nje arsyje pse eshte lene pas dore punimi i fushes,pa e logjikuar fare sepse ata prodhime na nevoiten edhe neve ne jeten tone te perditshme si ne ushqim,sherim te semundjeve te ndryshme,po ku i dihej ndoshta Dollogozhdaret jane shum te pasur dhe i blejne enkas ne pazar sepse ne nuk ia bejm kujdesin ndoshta te tjeret do kujdesen me mire per ne!